Ook de herinneringen van de bewoners, zoals de plaats van de inmiddels verdwenen bomen op het perron, hielpen ons een flink stuk op weg. We mochten zelfs kopieën maken van familiefoto's, omdat daar de indeling van de stationstuin goed op te zien was. Uit de tekeningen bleek echter dat het emplacement iets groter was geweest dan wij ons hadden voorgesteld en dit zou in model een keer langer worden dan we gepland hadden. We zouden dan minimaal 4 modulebakken nodig hebben. Daardoor zou ons project een behoorlijke omvang krijgen en dat was niet de bedoeling.

We besloten dan ook om te beginnen met het meest interessante gedeelte, namelijk het stuk waar stationsgebouwen en overweg gelegen waren. Dit gedeelte kon zonder beperkingen op twee modulebakken worden gerealiseerd. Door het geheel te plaatsen in tijdperk II, zo omstreeks 1935, konden we niet alleen de meest uitgebreide sporensituatie uitbeelden, maar ook het reizigersverkeer dat tot 1936 had geduurd (zij het met een kleine opleving in - en vlak na - de Tweede Wereldoorlog). Overigens is gedurende de jaren daarna zo weinig in de plaatselijke situatie veranderd, dat ook treinen uit de jaren vijftig op deze baan niet misstaan.

Constructie
De 'modulebakken' werden op traditionele wijze gemaakt van 18 mm multiplex. Op het bovenblad werd een laag zachtboard (van ondervloerdelen) gelijmd. Hierop werden de rails (Peco code 75) bevestigd en vervolgens met nog een laag zachtboard de basis van de perrons aangelegd, waarna de contouren van het landschap werden aangebracht, door middel van onder meer het uitsnijden van de sloten en het aanbrengen van de verhoging in de straat bij de overweg. 

Bestrating
Vervolgens werd de bestrating aangelegd, die in hoofdzaak bestaat uit gips dat werd aangebracht en gemodelleerd en dat na het uitharden ingekrast met een afbreekmesje. Een monnikenwerk, maar de vorm van de weg is in onze ogen redelijk geslaagd. Slechts de losweg werd vervaardigd uit gipsdelen die met behulp van siliconenmallen werden gegoten. Het verharde gedeelte in de perrons bestaat uit Slaters-plasticplaat. Hierna werd de bestrating geschilderd en werden de perrons voorzien van beschoeiing en grind.

Groen
Daarna kon de begroeiing worden aangelegd, waarbij voor het gras gebruik werd gemaakt van Heki Wildgras en enkele stukjes van een Auhagen grasmat, hier en daar aangevuld met materiaal van onder andere Woodland Scenics en uit de natuur. Voor de grote bomen werd als basis een hoeveelheid dun elektriciteitsdraad gewikkeld en zodanig gevormd dat stammen met takken ontstonden, die vervolgens werden bestreken met een mengsel van verf, aarde en houtlijm, en daarna werden behangen en bestrooid met foliage en schuimvlokken (onder andere Woodland Scenics en Heki Flor). De stammen werden nog nabehandeld met Woodland turf (bruingroen) om mos en algen na te bootsen. Voor de kleinere begroeiing werd overwegend bevlokt zeeschuim gebruikt. Voor de in Rolde veel voorkomende heggen werden voor de stammetjes de stekels van de tamme kastanje gebruikt die werden bevlokt met Heki Flor.

Gebouwen
Ondertussen werd thuis druk gewerkt aan de gebouwen, die hoofdzakelijk werden gemaakt van styreen. Omdat de gebouwen in werkelijkheid voor het grootste deel bestaan uit schoonmetselwerk, werd besloten hiervoor Slaters-plasticplaat met steentjesmotief in schaal N te gebruiken, mede omdat de grootte en het verband tussen de steentjes het meest overeenkwam met de werkelijkheid. Daar dit overigens soepele en gemakkelijk te bewerken materiaal erg dun is, werden de buitenwanden aangebracht op een onderlaag van 1,5 mm styreenplaat om meer stevigheid te verkrijgen; dit hield echter wel in dat de raam- en deuropeningen tweemaal moesten worden uitgesneden. Door de verlijming van de steentjesplaat op een onderlaag bleek echter een nare eigenschap van het plasticplaat aan het licht te komen: de in het materiaal aanwezige weekmakers zorgen ervoor dat na verlijmen de zaak kromtrekt. Door in de gebouwen een bodemplaat, tussenwanden en plafonds aan te brengen, werd het geheel zo stevig dat kromtrekken niet meer mogelijk was. De gebouwen kregen een interieur, maar door de verlijming van alle delen is deze slechts van buitenaf waarneembaar. Voor de gepleisterde buitenmuren (straat- en westzijde) van het station werd 0,5 mm dik Evergreen-plaatmateriaal (dezelfde dikte als de Slaters plaat) gebruikt, dit materiaal werd ook gebruikt voor de kozijnen, afvoergoten, lijsten en dergelijke. Voor de dakpannen is Kibri-plaat gebruikt. Voor de aan het stationsgebouw aangebouwde goederenloods en het kleine opslagloodsje direct naast het stationsgebouw is Evergreen-plaat met plankmotief gebruikt. De kolenopslag is opgetrokken uit spanten van styreen die bewerkt zijn om ze het uiterlijk van hout te geven, terwijl de buitenwanden uit houten schrootjes werden vervaardigd, die afkomstig waren van een oude jaloezie. Het dak van golfplaat werd gemaakt van voorgevormd Evergreen materiaal.

Materieel en details
Voor het rollend materieel wordt vooralsnog gebruik gemaakt van reeds voorhanden zijnde locs en rijtuigen. Historisch gezien zou hier echter een 5500 van Model Loco op z'n plaats zijn, terwijl de bijbehorende 2-assige rijtuigen waarschijnlijk zelf gebouwd moeten worden. Voor de goederenwagens wordt gebruik gemaakt van het tegenwoordig ruimschoots op de markt verkrijgbare materieel. Ter afwerking van het geheel is een aantal details aangebracht, zoals hekken, lantaarns, mensen en dieren (had u de konijnenhokken al opgemerkt?), bagage/ kleingoed en andere vervoermiddelen als fietsen en enkele auto's. De ATO-laadkistenauto is gebouwd uit messing (de profielen van de laad-/ losinstallatie) en styreen (truck en traileronderstel) naar een aantal tekeningen uit 'De Modelbouwer' van 1983.

Hunebed
Nadat de twee modulebakken zo goed als waren afgebouwd, besloten we een derde bak aan het geheel toe te voegen, waarop de rest van het emplacement in sterk ingekorte vorm moest komen te liggen. Hierdoor kon nog iets van de karakteristieke omgeving worden meegenomen, zoals het hunebed, de begraafplaats en kon de kerk met de in de wijde omtrek zichtbare toren een plaatsje op de achtergrond krijgen.

Aan weerskanten van het emplacement zijn twee uithaalspoortjes geplaatst; daardoor ontstaat iets meer rijlengte en wordt het mogelijk een verbinding te maken met een van de andere stations aan deze lijn, bijvoorbeeld het volgende station aan de lijn Assen- Stadskanaal: Eext(erhalte).